Kinderstemmen voor altijd verstomd

Dagelijks worden we geïnformeerd over hongerende en stervende kinderen in achterstands- en oorlogsgebieden.
Kinderen die worden geslagen, misbruikt en beroofd van het geluk en recht om kind te zijn.

Helaas is kinderleed geen ver-van-mijn-bed-show. Ook in het rijke westen worden kinderen geslagen en lichamelijk maar ook geestelijk misbruikt.

Betreffende het kinderleed in achterstands- en oorlogsgebieden worden we bijna dagelijks overspoeld met spotjes van organisaties die zich ten doel hebben gesteld om het leed van deze kinderen te verzachten.

Terechte campagnes maar wat gebeurt er met het leed van onze eigen kinderen? Met uitzondering van hulp voor het zichtbare leed laten we onze eigen kinderen in de steek:


we accepteren onzichtbaar verbaal geweld en misbruik
we accepteren onzichtbaar lichamelijk geweld en misbruik
we accepteren kindergeweld op straat
we accepteren pesterijen op scholen
we accepteren dat kinderen volledig van slag raken
we accepteren dat ze soms een einde aan hun leven maken.

Heel veel kinderen nemen deze ervaringen mee tijdens hun leven en zullen er nooit meer over praten. Het zijn verboden levensingrediënten!

Afgelopen week hoorde ik van iemand dat we onze levensemmer niet kunnen ledigen.
Misschien is dat wel de reden dat heel veel kinderen alleen maar overdag lachen.
Des nachts worden zij geplaagd door pijnlijke, kwetsende dromen, een geestesplaag tot het einde der dagen kinderstemmen voor altijd verstomd zijn.