Des werelds ondergang

schrille tonen van een fel groen spook
vliegende wormen met virussen
snelle straaljagers op krediet
vieze giftgassen zonder rook

door selfmade profeten geschreeuwde
virtuele dimensie
door selfmade profeten gezongen
virtuele litanie

Dieetje, nog even te gaan

Sinds mijn vriend Dick een boek over diëten heeft gelezen is hij een
voedingsexpert.
Hij weet zelfs dat het woord vegetariër al door de indianen werd gebruikt, het betekent slechte jager.
Goed om te weten, toch!

Dick, dikke Dick voor zijn vrienden, is een gewichtig man en heeft ook een gewichtig hondje dat hij op dieet heeft gezet. Vanaf eind september probeert hij haar met dubieuze honden-dieetkoekjes te lokken maar Hepie, zo heet het hondje, loop dan telkens weg…
Niemand weet waarom.

Dick negeert dit gedrag want volgens hem is het ook niet goed als Hepie te veel loopt. Het is veel beter haar gewicht te reduceren middels het eten van gezonde voeding. Daarnaast is Dick ook niet een echt sportdier: hij vindt lopen wel leuk maar het moet wel iets bijzonders blijven! Juist daarom heeft hij zichzelf ook op dieet gezet. 

Ze proberen nu al bijna drie maanden een perfect zwembadfiguur te krijgen. Het doel van deze exercitie is dat Hepie vijf kilogram en Dick vijfentwintig kilogram afvalt.

Hepie moet nog twee kilo, Dick nog tweeëntwintig…

Dieetje, nog even te gaan!

Vergeten om te sterven

Nadat Miep de vlieg al meerdere keren had geprobeerd om op mijn arm te rusten vloog zij naar het raam en probeerde het gordijn omhoog te kruipen.

Het ging zeer moeizaam en ik vroeg me af of het niet vliegelijk zou zijn de vlieg uit haar lijden te verlossen.

Miep was een volgevreten vlieg met een hele dikke kont, geen wonder dat een snelle beklimming van het gordijn voor haar niet meer was weggelegd.

Een paar minuten later stond ik aan het aanrecht eten klaar te maken, een moment van onachtzaamheid en Miep zat met haar dikke kont in het gehakt.

Geïrriteerd heb ik haar toen weggejaagd en het leek er een tijdje op dat ze een weg naar buiten had gevonden. Dezelfde avonds zat ik op mijn gemak een boek te lezen en werd ik opeens gestoord door een klagend gezoem. Jawel, het was Miep.

Ze wilde niet op mijn arm of boek zitten integendeel, ze wilde afscheid nemen.

Ze wist dat ze niet gewenst was maar ze wist ook dat haar tijd om was.

Miep vloog nog een paar keer om me heen, keek me nog eenmaal recht in de ogen en verdween toen voor altijd.

Miep wist dat haar tijd verstreken was en maakte plaats voor nieuw leven en bleef daarom niet langer storend en irriterend rondvliegen als Miep.

Miep was vergeten om te sterven.