Het ging zeer moeizaam en ik vroeg me af of het niet vliegelijk zou zijn de vlieg uit haar lijden te verlossen.
Miep was een volgevreten vlieg met een hele dikke kont, geen wonder dat een snelle beklimming van het gordijn voor haar niet meer was weggelegd.
Een paar minuten later stond ik aan het aanrecht eten klaar te maken, een moment van onachtzaamheid en Miep zat met haar dikke kont in het gehakt.
Geïrriteerd heb ik haar toen weggejaagd en het leek er een tijdje op dat ze een weg naar buiten had gevonden. Dezelfde avonds zat ik op mijn gemak een boek te lezen en werd ik opeens gestoord door een klagend gezoem. Jawel, het was Miep.
Ze wilde niet op mijn arm of boek zitten integendeel, ze wilde afscheid nemen.
Ze wist dat ze niet gewenst was maar ze wist ook dat haar tijd om was.
Miep vloog nog een paar keer om me heen, keek me nog eenmaal recht in de ogen en verdween toen voor altijd.
Miep wist dat haar tijd verstreken was en maakte plaats voor nieuw leven en bleef daarom niet langer storend en irriterend rondvliegen als Miep.
Miep was vergeten om te sterven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten