Dagleefangst

met een hoofd vol van mitsen en maren

en een geest verdwaald in ritsen en gevaren

mijd ik te vaak het leven van de dag

en beperk mij tot het leven van de nacht

Stemverloren

oorverdovende melodie in mijn hoofd

het alle Menschen werden Brüder…

had me nog zo voorgenomen
me niet te laten dwingen
maar te volharden mijn antigedrag
en wapperend mee te lopen
met de optocht van stembiljetten
langs de vrijwel lege tribunes
alleen bevolkt met zielige politici

maar gedwongen door de angst
ging ik toch weer overstag
en heb uiteindelijk gestemd op
een redelijk sympathiek verward iemand
die heel waarschijnlijk redelijk snel
zal ervaren de onmacht van macht
en daarna  zal worden onthoofd

in Europa inmiddels straffeloos geoorloofd

Een gek muisje

Mijn huismuisje heeft een kromme snuit.
In plaats van om, net als alle andere muisjes, al ruikend en snuffelend naar voren te lopen, ruikt en snuffelt hij zijdelings aan dingen en zaken, die voor andere muisjes verborgen blijven.
Daardoor weet mijn huismuisje dingen en zaken die andere muisjes niet weten, maar hij loopt er niet mee te koop.
Want mijn huismuisje weet dat de orde wordt verstoord, als hij zijn kennis zou delen met andere muisjes.
De andere muisjes, met hun doodgewone rechte snuiten, pieplachen hem uit en nemen hem niet serieus als hij iets piept. Want wie gelooft nu een zonderling huismuisje met een kromme snuit?

Maar dat stoort hem niet!

Mijn huismuisje loopt nog steeds alle dagen in de rondte, al ruikend en snuffelend, achter zijn kromme snuit aan.
Het zonderlinge huismuisje is voor de buitenwacht - soms net als ik - een beetje gek…
Gewoon een gek muisje!

Wanhoop

de nacht bonkt en klopt in mijn getergd hoofd
de levensmoed wordt verdoofd door de dood

als een kankergezwel heel diep in mij
groeit de vrij-moed om afscheid te nemen
gevoel van verlossing in levensvrij
de angst om geliefden te verlaten
de angst om het leven te verlaten
tumorgezwel heeft het opgevreten
overblijfsels lege levensgaten

de dag laat mij weer leven en hopen
totdat de nacht mij weer zal wanhopen

Een wereld zonder wanhoop en bedrog

Het doordringende geluid van de deurbel haalt me uit mijn gedachten, zij verlost mij van mijn overpeinzingen en pijnen.

Langzaam sta ik op en open de voordeur. Hij, mijn god in het versleten joggingpak en met een sjekkie tussen zijn lippen staat voor de deur.
‘Hi’, zei hij, ‘ik heb even niets te doen, zullen we vandaag een beetje bijkletsen?’

Nog voordat ik kan antwoorden loopt hij langs mij naar binnen, neemt plaats in ‘mijn’ stoel, legt zijn benen op  mijn voetenkrukje en steekt van wal.

'Jij zult het wel vreemd vinden dat ik nu in jouw stoel zit met mijn benen op jouw krukje, maar ik niet.
Tenslotte ken ik al je gedachten, overpeinzingen, pijnen en noden, want ik ben jij en jij bent ik.
Daarom weet ik dat ik jou en mijzelf help door met je te praten over wat ons bezighoudt, zoals de gedachten aan psychische en fysieke vernederingen, liefdesafwijzingen en veroordelingen door loyaliteitsopgaven.
Tegelijkertijd zal ik ons proberen te sterken en intensief te begeleiden op onze zoektocht naar levensgeluk.
Het sterken geeft ons de moed om onszelf niet meer te schaden, of van onszelf te verwijderen en te verdwalen in de concessies van omgeving en beleeftijden.
Door mijn begeleiding behoed ik ons voor wanhoop en bedrog op deze aarde, maar nu ben ik moe…’

Lachend kijkt hij me aan, neemt een slok van mijn kopje thee, sluit zijn ogen en valt in een diepe slaap.
Even speel ik met de gedachten om hem wakker te schudden, op zijn schandelijk gedrag te wijzen en vervolgens de deur te wijzen. Maar ik doe het niet!

Ik denk dat ik maar naast hem ga liggen in de hoop dat wij ook hetzelfde dromen…

Dromen over een wereld zonder wanhoop en bedrog!