Begrip voor onbegrip

heel vaak moet ik uitleggen wat mij mankeert
waarom ik wel of niet functioneer
moet me verantwoorden voor mijn vreemd gedrag
voor mijn niet huilen, voelen en standaardlach

heel vaak moet ik uitleggen waarom niet
heel vaak moet ik uitleggen waarom wel

mijn woorden en gevoelens liggen dan op straat
als mens volledig uitgekleed en desolaat
ben onderwerp voor slechtpraters en hun gossip
maar verschuil me achter begrip voor onbegrip

Een vreemde eend in de bijt

Bijna iedereen neemt het woord solidariteit te pas en onpas in de mond, gemeenschappelijke belangen lijken de belangrijkste waarden.

Helaas zijn er maar weinigen bereid om consequenties behorend bij solidair gedrag daadwerkelijk te aanvaarden en/of na te leven.

Hoe weinig solidair wij mensen zijn zie ik dagelijks terug in onze samenleving, de samenleving van het individu…

Politici praten en debatteren erover maar doen niets…
Werknemers steken geen hand meer uit als een of meerdere collega´s problemen hebben…
Europa laat Afrika in de steek, mensen laten mensen in de steek…
Wij laten onszelf in de steek!

Voor mij persoonlijk betekent solidariteit dat ik mijn kop regelmatig boven het maaiveld uitsteek en mijn eigen individuele interesses, belangen en levensdoelen probeer ondergeschikt te maken aan de samenleving.

Daarnaast betekent solidariteit voor mij ook mensen te helpen en te ondersteunen en/of met elkaar te blijven praten als mens onder de mensen.

Het vervelende van mijn solidair gedrag is de confrontatie met de nadelen van menselijkheid en mens-zijn, solidariteit is namelijk vervelend en nadelig voor jezelf!
Maar ik accepteer mijn nederlagen, maar blijf wel altijd mijzelf…

Een vreemde eend in de bijt!

Mannetjesgeluk

een mannetje uit Ederveen
kocht een varkentje met een been
en nam het meteen mee naar huis

zijn vrouw vond dit echter niet pluis
eindelijk woont hij nu alleen

De last van mijn afkomst

 

Deze gedachte is ontstaan naar aanleiding van het verhaal van een jongen die - ondanks dat hij wist dat zijn vader niet zijn echte vader was - generlei interesse toonde om zijn biologische vader, de spermadonor, te vinden.
Voor de mensen in het verhaal onbegrijpelijk maar voor mij begrijpelijk.
Ik ben enorm teleurgesteld in mijn vader en heb daarom - ondanks de wetenschap dat ik zijn fysieke genen niet kan verbergen - het negeren van mijn afkomst als kunst verheven.
De fysieke genen van mijn vader zijn zichtbaar maar gelukkig niet zijn karaktergenen, deze hebben mij niet geïnfecteerd! En daarmee doel ik op zijn asociale, egocentrische, zeer afstotelijke en onterende gedragingen.
Heel veel mensen in zijn onmiddellijke omgeving wisten het maar niemand deed iets, loyaliteit stond en staat nog altijd hoog in het vaandel, helaas!
Hij is gelukkig al lang dood maar het monster vader zit - in de vorm van triggers en bijbehorende dissociaties - nog dagelijks in mijn hoofd.
Zijn fysieke genen zullen mij altijd blijven begeleiden, daar kan ik niets aan doen, maar elke vergelijking met hem zal ik in harde woorden betwisten. Hij heeft mijn emoties zoals huilen, het voelen van verdriet en pijn maar vooral mijn jeugd ontnomen.

Wat er blijft is mijn zoektocht naar geluk en mezelf zonder de last van mijn afkomst.