Ondanks het feit, dat hij eigenlijk niet op dit bankje mocht zitten en zich terdege realiseerde hiervoor zou kunnen worden gestraft, genoot hij van het wonderbaarlijke, maar vooral rustgevende uitzicht.
Ongemerkt kwam er een bijzonder mooie, attractieve jonge vrouw naast hem zitten. Zij dacht dat hij een van de notabelen was en nam haar kans waar.
Teder legde zij een strelende hand op zijn dijen, met de andere hand trok zij zijn gezicht naar haar toe en kuste hem, met een voor Jozef ongekende passie, op zijn mond.
Jozef beantwoordde deze kus en duwde zijn tong in de half geopende mond, alwaar deze de hare vond.
Jozef raakte in vervoering, waardoor zijn geslachtsdeel de kop uitstak. Door zijn onhoudbare opwinding, vergat Jozef de schoonheid en rust van de dorpsvijver. Zonder rekening te houden met hun omgeving, bedreven zij de liefde, die eindigde in een hartstochtelijke climax.
Nadat zij tot rust waren gekomen, vroeg Maria aan Jozef wat voor werk hij deed.
Jozef beantwoordde haar vraag met de woorden: ‘Ik ben een eenvoudige, maar wel hele goede timmerman en zou jou graag als vrouw aan mijn zijde zien.’
Waarop Maria, nog gedeeltelijk ontkleed, woedend wegliep en hem met schelle stem toeriep: ‘Ik was voor de mensen totnogtoe de onbevlekte maagd en zal dat blijven. Ik bewaar mijn onbevlektheid voor een man van rang en stand en niet voor een eenvoudige timmerman!’
Echter, haar zwangerschap dwong Maria naar Jozef terug te keren en zijn eenvoudig timmermanschap te accepteren.
Van liefde was er geen sprake, hun kind was tenslotte niet meer dan een ongelukje! Zijn onbevlekte verwekking, zijn profetie en gewelddadige dood maakte hem tot martelaar.
Een cadeautje voor zijn moeder, de ware maagd Maria!
