Een wereld zonder wanhoop en bedrog

Het doordringende geluid van de deurbel haalt me uit mijn gedachten, zij verlost mij van mijn overpeinzingen en pijnen.

Langzaam sta ik op en open de voordeur. Hij, mijn god in het versleten joggingpak en met een sjekkie tussen zijn lippen staat voor de deur.
‘Hi’, zei hij, ‘ik heb even niets te doen, zullen we vandaag een beetje bijkletsen?’

Nog voordat ik kan antwoorden loopt hij langs mij naar binnen, neemt plaats in ‘mijn’ stoel, legt zijn benen op  mijn voetenkrukje en steekt van wal.

'Jij zult het wel vreemd vinden dat ik nu in jouw stoel zit met mijn benen op jouw krukje, maar ik niet.
Tenslotte ken ik al je gedachten, overpeinzingen, pijnen en noden, want ik ben jij en jij bent ik.
Daarom weet ik dat ik jou en mijzelf help door met je te praten over wat ons bezighoudt, zoals de gedachten aan psychische en fysieke vernederingen, liefdesafwijzingen en veroordelingen door loyaliteitsopgaven.
Tegelijkertijd zal ik ons proberen te sterken en intensief te begeleiden op onze zoektocht naar levensgeluk.
Het sterken geeft ons de moed om onszelf niet meer te schaden, of van onszelf te verwijderen en te verdwalen in de concessies van omgeving en beleeftijden.
Door mijn begeleiding behoed ik ons voor wanhoop en bedrog op deze aarde, maar nu ben ik moe…’

Lachend kijkt hij me aan, neemt een slok van mijn kopje thee, sluit zijn ogen en valt in een diepe slaap.
Even speel ik met de gedachten om hem wakker te schudden, op zijn schandelijk gedrag te wijzen en vervolgens de deur te wijzen. Maar ik doe het niet!

Ik denk dat ik maar naast hem ga liggen in de hoop dat wij ook hetzelfde dromen…

Dromen over een wereld zonder wanhoop en bedrog!