schreeuw verstomt
de ziel ook
seconde als uur
gaan gewoon verder
zoals gewoonlijk
maar de scheur in mij
zal er altijd zijn
In dit blog probeer ik de wereld te vangen in beelden. Een wereld waar wij allemaal van dromen. Een wereld waar je mag lachen, huilen en je laten ontroeren. Een wereld waar de mensen weer leren na te denken. Een wereld waar de mensen weer bij zichzelf rade gaan. Een wereld waar iedereen zich bezint op zijn/haar rol. Een wereld waar de levenswegen opnieuw worden geplaveid en verbreed. Een wereld waar iedereen mag mee lopen en iedereen mag meedoen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten