Soepblues

De soephaartjes kijken mij aan, want zij weten het.
Al lepelend wordt het mij ook duidelijk, mijn leven is geleefd en er kan mij weinig of misschien zelfs helemaal niets meer gebeuren.

Alle hoofdletters zijn verbruikt.
Alle pijnen heb ik gevoeld.
Alle vreugden ervaren en de angst voor het onbekende heb ik verloren en er zijn geen zaken, dingen en gebeurtenissen meer, die nog moeten worden geleefd.
Alle littekens van pijnen draag ik mee.
Alle heilzame werkingen van genezingen, zitten diep in mijn lichaam en geest opgeborgen.
Alle kansen heb ik gegrepen en laten wegglippen.
Alle levenstreinen heb ik gehaald en laten wegrijden.
Alle mensentypen heb ik ooit ontmoet.

Alle levensflitsen zijn nu filmen.

Filmen over van wat ooit was en misschien ooit wordt.
Filmen over schoonheden, vreugden en pijnen.
Filmen over het leven.
Filmen over het voortdurend horen, ruiken en proeven.

Maar het zijn herhalingen, herinneringen, niets nieuws.
De angst voor het onbekende is verdwenen en nu ben ik gelukkig, eindelijk alleen met de soephaartjes!

vrolijk lepelend aan de soep
samen met alle soephaartjes
ook zij zijn zestig en ouder
neurie ik vandaag de soepblues