Paashaasprincipe

Omdat de complexiteit van mijn innerlijke belevingswereld regelmatig het hoofd stoot aan de gebruikelijke, beschikbare woordenschat, mijn gedachten altijd probeer te visualiseren en te kleuren maak ik vaak gebruik van vreemde, ongewone en af en toe zelfverzonnen woorden.

Teksten worden verwolligd, informatie- en kenniskernen versluierd en verborgen in een cocon vol verrassingen.
Het paashaasprincipe ten voeten uit!

Op deze manier probeer ik lezers te dwingen om te wroeten in zinnen en woorden en ze te herscrabbelen tot een persoonlijke begrijpelijkheid, zodat ze voor iedereen passend worden.
De lengte, moeilijkheidsgraad et cetera, maar vooral de marges van intonatie bepalen de kleur van het gesproken en geschreven woord en in mijn beleving is dan - net als in de muziek - alles geoorloofd!

Een ander reden is dat ik door regelmatig gebruik van neologismen en overmatig, misschien zelfs wel storende toepassing, van topic drop in mijn gedichten en teksten een vorm van atonaliteit creëer, waardoor de ontstane tekstbeelden polyinterpretabel worden

want...

gelijk Adams zoektocht
verken ik vreemd terrein
een snelweg van ronding
brengt mij aan een afgrond
van zoetig genotsvocht
Godswil beschikking, toch!