Geen lichte kost, maar gelukkig werden de beelden ondersteund door prachtige muziek.
Muziek zo minimaal, maar o zo mooi!
Het was een kabbelende opeenvolging van langzaam dalende en stijgende kleine tertsen.
Lange noten, intens, tergend en hartverscheurend.
De muzikale oplossing bij de aftiteling haalde me uit mijn droomwereld van kleine tertsen, de film was afgelopen, verdomme!
Nee, ik begrijp nog steeds niet de onverklaarbare krachten die er toe leiden dat mensen omwille van hun geloof andere mensen doden, maar de kleine tertsen hebben mij wel gedwongen erover na te denken.
Wat ervan overblijft als ik er nu aan terugdenk zijn de gevoelde koude rillingen van ellende maar zeer zeker ook de muzikale ontroering.
Het kwade kan blijkbaar heel goed naast het goede en het mooie bestaan.
Het voelde heel bijzonder aan, om te worden getroost door de eenvoud van kleine tertsen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten