Regelmatig overschrijd ik de onzichtbare grens tussen onze wereld en de wereld der onwerkelijkheid.Daar wordt het leven geleefd wars van realiteit en zonder de gekunsteldheid van ons mensbestaan.
De explosieve zinnelijkheid, onmetelijke passie, de blijkbare onbeperktheid van ongecontroleerde gevoelens en natuurlijk onwetendheid maken deze onwerkelijkheid tot een felverlichte hemel van geluk.
Er gebeuren in deze wereld geen zaken waar men zich van bewust is, je kunt er zelfs niet sterven! Het is een wereld van de tegenwoordige tijd, zonder verleden, zonder toekomst maar vooral zonder angst en schuldgevoelens.
Maar ook een wereld waar menswezens mij onbekommerd en zonder vragen te stellen ontvangen als een lieve, welkome gast. De reine waarheid die ik daar ontmoet voel en ervaar ik als een warm bad.
Eenmaal terug word ik weer gedwongen verder te leven in een door mensen gecreëerde wereld waar eigen liefde en de zoektocht naar macht en rijkdom belangrijker lijken dan vertrouwen, respect en naastenliefde.
Hoe zou het zijn als we de levensvorm en levensingrediënten van de onwerkelijkheid gebruiken als levensbasis voor onze werkelijkheid?
Hoe zou het zijn als we, net als in de onwerkelijkheid, alle menselijke tekortkomingen accepteren en respecteren? Hoe zou het zijn in gelijkheid en saamhorigheid de wereld en haar bewoners dagelijks te laten genieten van de geneugten van de onwerkelijkheid?
Om dit te achterhalen zal ik waarschijnlijk nog heel vaak de grens naar de wereld der onwerkelijkheid moeten overschrijden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten