Ik kleed me aan en merk dat ik ben uitgekleed

De nimf kijkt me heel verleidelijk aan en vraagt me wanneer ik mezelf begin uit te kleden om naakt voor de spiegel te oefenen mezelf weer lief te hebben.
Ik kleed me uit, kijk in de spiegel en zie een man van middelbare leeftijd met een droevig gezicht en dito geslachtsdeel dat Anouk, met haar voorkeur voor drieëntwintig centimeter of meer, wellicht niet zou behagen

Ik loop in de stad en kan ongehinderd elk zebrapad met stoplicht oversteken. Alles staat op groen. 

Waarom?
Nertsen, zonder verdoving gedood voor de pelsmutsen van de kledingindustrie, lopen achter me aan. 

Waarom?
De winkels lijken gevangenissen zonder uitgang en als mensen de deur uitkomen klaren hun gezichten op. 

Waarom?
De liften en roltrappen worden gebruikt als martelwerktuigen voor de massa.
Niemand gunt iemand de tijd om een veilige plaats te zoeken in de lift of de rust om de eerste stappen op de roltrap te maken.

Waarom?

De nimf komt achter me staan en streelt mijn naaktheid, kust mijn schouders en langzaam bewegen haar handen zich naar mijn geslachtsdeel alwaar waar ze zich verstrengelen en verenigen met het vlees van mijn geslachtsdeel.

De letters in mijn kladblok kan ik niet voorlezen. 

Waarom?
Soms veranderen de letters in noten maar ik kan deze niet zingen.

Waarom?
Letters en noten zijn om te declameren en uit te schreeuwen maar ook dat kan ik niet. Waarom?
Hardnekkige blokkades zijn er om op te heffen maar mij lukt dit niet.

Waarom?

Mijn spiegelbeeld verandert, ik ben nu een man met en in vrouw, een wezen.

De man op de fotostoel in Dachau - een systeemstoel met een scherpe en gemene ‘schietpin’ die het achterwerk doorboort – kijkt me aan.
Waarom?
De neonazi vindt dit grappig.
Waarom?
Een man op de ‘ossenstaartbok’ in Dachau – een marteltafeltje waarop de gevangen met hun buik op gaan liggen waarna de heren van het culturele en beschaafde Duitsland hun stuitje, nieren en vlees kapot, respectievelijk aan flarden slaan – schreeuwt het uit van de pijn en kijkt me met zijn huilend gezicht aan.
Waarom?
De neonazi vindt dit grappig.
Waarom?

Het wezen organiseert alles en nog wat, niets is te moeilijk.
Alle problemen van de wereld worden met een ziekelijk pragmatisme opgelost, iedereen moet tevreden worden gehouden.
Mettertijd verliest het wezen zich in de realiteit van de verwachtingen van zijn omgeving.
Een omgeving die hem, enkele uitzonderingen daargelaten, niet begrijpt.

Alle linkse en rechtse politieke meningen worden door de grijsdenkers van het politieke midden genegeerd totdat het in hun kraam uit komt.
Waarom?
Grijsdenkers verkondigen hun politieke hersenschimmen als waarheid.
Waarom?
Lokale, provinciale en landelijke bestuurders tonen hun burgerbetrokkenheid door meningen en zienswijzen van diezelfde burgers te negeren.
Waarom?
Lokale, provinciale en landelijke bestuurders mogen ongestraft manipuleren, indoctrineren, liegen of de waarheid verbuigen ten behoeve van eigen belang en zelfprofilering.
Waarom?

De spiegel opent mijn hoofd en ik zie een kind-wezen, te oud voor zijn lichaam en vergeten te groeien. Een kind-wezen dat schildert met onbegrijpelijke zinnen en woorden, al zoekende naar de juiste communicatievorm. Een kind-wezen dat innerlijk huilt!

De huidige wereld is niet meer mijn wereld en laat me huiveren.
Waarom?
Communicatiemedia zijn belangrijker dan alles en iedereen.
Waarom?
Gedachtewisselingen zijn vervangen door een zinnetje van 280 tekentjes en whatsapptaal
Waarom
Diepgaande gesprekken over onderwerpen die de kern van ons bestaan raken zijn vervangen door De Wereld Draait Door gelul.
Waarom?

De spiegel sluit mijn hoofd en voert mij terug in de realiteit, het wezen wordt ik.
De verstrengeling wordt opgeheven en ik houd weer niet van mezelf. De nimf verdwijnt.

Het gepiep in mijn oren wordt harder en onverdraaglijker.
Waarom?
Volgens mij heb ik niet genoeg prei en aardappelen in huis voor de erwtensoep van morgenmiddag. Het is drie uur des nachts maar de winkel in mijn dorp is nog gesloten.
Waarom?
Als ik nu opsta ben ik wel op tijd hoor ik mezelf zeggen of was het iemand anders.
Waarom?
Boos schreeuwende schimmen dansen voor mijn ogen.
Waarom?
De sleutel in het slot wordt omgedraaid, ik sta op maar er staat geen sleutel op de deur.
Waarom?
Gisteren heb ik vergeten de verwarming lager te zetten en nu denk ik er om de drie minuten aan.
Waarom?
Mijn naakte voeten worden tijdens nachtelijke woonkamerexcursies verwarmd door de koude tegelvloer.
Waarom?
Eenmaal in de buurt van de geluidsinstallatie luister ik gepassioneerd naar ‘die Winterreise’ van Franz Schubert en voel me meer en meer thuiskomen.
Waarom?
De nacht is ten einde.
Waarom?

Ik kleed me aan en merk dat ik ben uitgekleed!