‘Je kunt heel goed overweg met kinderen’.
Het wordt me vaak gezegd en hoe arrogant het ook klinkt, het klopt!
Kinderen respecteren mij zonder restricties als autoriteit, maar beschouwen en accepteren me tegelijkertijd ook als hun gelijke. Net als volwassenen zijn kinderen mensenmonsters, wezens die al heel vroeg door hun ouders en mensen uit hun omgeving onderwezen worden in ‘de kunst der manipulatie’. Ze weten al heel vroeg wat er gedaan moet worden om hun zin door te drijven. Ze lachen, jengelen, blèren, bedelen, schreeuwen of werpen zich woedend op de grond. Ze beheersen het hele repertoire!
Wat mij onderscheidt van vele andere docenten, is het feit dat ik kinderen meteen mijn grenzen aangeef en duidelijk maak dat ik hun repertoire ken. Meestal vergelijk ik hun vanzelfsprekendheid met mijn vanzelfsprekende voorstellingen in een gesprek onder gelijken.
Dus wordt de baseballpet of een andere hoofdbedekking afgezet, de jas uitgedaan en het mobieltje in de kast gezet. En dit alles zonder tegenspraak!
Het is ook belangrijk de kinderen ‘te lezen’. Je moet jezelf verdiepen in hun sociale en culturele achtergronden. Ook belangrijk is om de gezinssituaties te kennen. Elk gezin heeft zijn eigen grenzen en als deze verreikend zijn, is mogelijk dat het kind realisme ontbreekt, andere kinderen zijn zicht op de wereld opdringt en vaak agressief wordt. Juist daarom vind ik het belangrijk om kinderen grenzen aan te geven, zodat zij andermans behoeften en wensen herkennen en leren mens tussen mens te zijn.
Daarnaast bundel en koppel ik mijn eigen grenzen aan de levensmoraal waar ik voor sta!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten