Zij was klein en langzaam, hij was groot en snel.
Ze zagen elkaar alleen als zij moest wachten tot hij haar passeerde.
Tijdens deze momenten keek zij in zijn ogen en hij in haar ogen en dan genoten ze van elkaar.
Soms aanschouwde hij haar van top tot teen en dacht bij zichzelf: ‘Wat is zij toch mooi!’
Daarna voelde hij zich zielsgelukkig. Maar hij wist ook dat het moment dan alweer voorbij was en het weerzien weer even zou duren.
Om het ogenblik van weerzien te bespoedigen begon hij zich te haasten maar hij kon zich niet sneller maar ook niet langzamer bewegen en daardoor kon zij hem ook niet bijhouden!
Ze zagen elkaar redelijk vaak maar veel te kort.
En eigenlijk hadden ze elkaar ook heel veel te vertellen maar kregen nooit de gelegenheid.
Daarnaast voelden ze zich verbonden maar hadden nooit lichamelijk contact. Ze leefden aan elkaar voorbij en waren verdrietig maar tijdens de passage bloeiden ze op, waren ze blij...
Ze waren verliefd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten