Al vaker heb ik geschreven over mijn slapeloosheid en wat er dan in mijn hoofd gebeurt maar eigenlijk heb ik het nog nooit over de bijbehorend angsten gehad.
Het zijn geen angsten die mensen wel eens ervaren tijdens nachtmerries en verdwijnen als de droomfase voorbij is maar het zijn angsten die zich in mijn leven nestelen.
Onuitgeslapen vecht ik dagelijks een verloren strijd tegen mijn perfectionisme, werk- en performancedruk.
Ik voel me dan als een gladiator in een arena met om me heen bloeddorstige leeuwen die me constant aanbrullen en wachten op een kleine onachtzaamheid om me daarna te verwonden en levend te verorberen.
Totdat een van mijn stemmen in mijn hoofd luider schreeuwt dan de andere stemmen en mij voor de zoveelste keer dwingt om verder te leven en te kiezen voor alle mensen die mij liefhebben.Tot nog toe lukt het deze stem telkens weer er bovenuit te komen maar ik hoor ook dat deze stem slijt. De helderheid en de dwang van de stem wordt minderen het volume laat na.
Totdat de medicatie niet meer helpt en deze stem definitief zwijgt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten